افشین لاریجانی
سال 95 هم برای دولت نتوانست در انتهای دوره 4 ساله ، سال خروج از خیلی از بن بست های اقتصادی قرار بگیرد، آمارهای نمایشی از وضعیت اقتصاد که گاها در رسانه ها از سوی دولت و مردان اقتصادی دولت ارائه می شود، حاکی از رشدهای مختلف اقتصادی و عدم افزایش تورم و بسیاری از آمارهایی است که در محاسبات هر دست اندرکار اقتصادی این آمار باید نشان دهنده یک اقتصاد ایده آل برای کشور باشد، اما آیا در واقعیت و بطن جامعه اینگونه است؟
نگاهی به کوچه و بازار و آحاد مردم و دورو بر خودمان به راحتی در خواهیم یافت که رکود کمر اقتصاد را شکسته است ، مردم فقیر شده اند ، دخل و خرج به هیچ عنوان با هم نزدیک نیست، زندگی مردم جاری است ، اما سختی اقتصادی در زندگی مردم به چشم می خورد، رکود در صنعت ساختمان ، رکود در کسب و کار کسبه ، رکود در کارخانه های تولیدی ، رکود در بخش بازرگانی همه و همه در کنار تورم بی سرو صدا فشار مضاعفی را به مردم وارد کرده است فشارهای مستقیم دولت نیز ، کار را برای بخش اقتصادی کشور دچار مشکل کرده است امروز معضل مالیاتی گریبان خیلی از فعالان اقتصادی را گرفته است، امروز دولت به جای افزایش درآمدهای مالیاتی از محل شناسایی و کشف فرار مالیاتی به فشارهای نامتعارف برای قشر مالیات بده تبدیل شده است، دوایر مالیاتی تحت فشار بالادستی ها ، موظف به بالا بردن آمار وصول مالیاتی هستند ، حال به چه قیمتی و بدون توجه به آثار مخرب آن فقط فشارهای مالیاتی را افزایش داده اند، تعرفه های آب و برق و گاز و تلفن هم که تابع هیچ چهارچوبی و مقرراتی نیست ، این دوایر نیز در زمان پرداخت یارانه ها به مردم موظف به تامین خزانه هستند و به روش های مختلف فشار را بر مردم بیشتر می کنند، فساد اداری به اوج خود رسیده است امروز برای انجام کاری قانونی در بعضی از ادارات باید رشوه پرداخت کنید که در گذشته رشوه برای انجام کار غیر قانونی بود , امروز رشوه برای انجام کار قانونی و روال معمولی مرسوم شده است.
امروز دولت ما دولت کاملا سیاسی است ، نگاه دولت به سیاست است، به جرات می توان گفت که دولت تدبیر و امید در بخش اقتصادی مردود شده است ، امروز بعد از گذشت 4 سال نمی توان گفت ویرانه تحویل گرفته ایم و مشکلات گذشته باعث معضل اقتصادی شده است ، چرا که 4 سال وقت کافی برای حداقل نشانه هایی از امیدهای اقتصادی است که متاسفانه هیچ تاثیری بر زندگی مردم مشاهده نمی شود ، امروز دست آورد تک نرخی شدن تورم (جدای اشکالات نحوه محاسبه آن) که حال رکود اقتصادی جامعه است ، نمی تواند دست آورد دولت تلقی شود.
به هر حال امید می رود که این دولت با ارائه برنامه های اقتصادی جدید و غیر شعاری بتواند همچنان دولت دو دوره ای ریاست جمهوری بماند ، چرا که منش های سیاسی آنقدر نمی تواند در راس مردم تاثیر بگذارد ، اما مشکلات اقتصادی که آحاد مردم را درگیر کرده است ، می تواند پاشنه آشیل این دولت باشد.
